się nam zimno" - odpowiedziałem, "jeden ci wystarczy, mam nadzieję", "tak, Henrysiu". Inżynier zmienił temat "wyobraźcie sobie, że podszedł do mnie taki miły chłopaczek i powiedział, że widział, jak łobuzy z sąsiedniego podwórka znęcali się nad moim wozem, bał się im przeszkodzić, jest słabszy... Inteligentny chłopak, widząc, że to lakierem mi pomazali fiata, ofiarował się przynieść butelkę rozpuszczalnika i wyczyścić wóz. Z początku nie chciał przyjąć pieniędzy, potem się przyznał, że marzy o klaserze do znaczków, dałem mu pięćdziesiąt złotych, w warsztacie na pewno by wzięli drożej, a tak przynajmniej nie muszę jechać... Popatrzcie, pracuje już", podszedłem do okna, Poldek nie spiesząc