kąpaliśmy się jeszcze długo w tej oczyszczonej złotym jabłkiem wodzie.<br> Nurkowaliśmy do ilastego dna, starając się wymacać stopami i wynieść na powierzchnię choćby drobny kamyk.<br> A gdy się nam to nie udawało, pływaliśmy obok siebie zanurzeni, z uszami w wodzie starając się zębami, bez pomocy rąk, schwycić pływające jabłko.<br> I pomieszało się nam wszystko.<br> Nie wiedzieliśmy, czy to jest jeszcze woda, czy też rzeka z jabłek, w którą weszliśmy nieopatrznie, a ona nas znosi pod rajskie ogrody.<br> Dotykaliśmy się rękami, trącali kolanami, trykali łbami w tej wodzie, w tych jabłkach.<br> Nasze ciała miały smak gaszonego wapna, hartowanego żelaza, rozparzonej na blasze soli