odporny na luksusy, bez trudu więc pogodziłam się z poziomem finansowym wnętrza. Na oko rzecz biorąc, taniej niż za pół miliona duńskich koron nie dałoby się czegoś takiego urządzić, ale w końcu nie ja za to wszystko płaciłam, nie moja rzecz. Moją rzeczą było stwierdzić wreszcie, gdzie się znajduję.<br>Za pomocą kalendarzyka Domu Książki, atlasu i dużego wysiłku umysłowego wyliczyłam sobie przypuszczalną trasę, ilość przebytych kilometrów i kierunek podróży. Wyszło mi, że nie ma siły, siedzę prawie na zwrotniku Koziorożca. Szczegółowe poszukiwania na mapie pozwoliły mi nawet znaleźć szalenie krętą linię kolejową, która musiała być owym dziwem, łażącym w poprzek zboczy