bowiem nie tylko intelektualny, ale i praktyczny chaos. Nie można zatem mówić o dwóch różnych rodzajach polityki prowadzonej przez władze publiczne, lecz raczej o rodzinnym wymiarze (aspekcie) polityki gospodarczej lub - jak kto woli - społeczno-gospodarczej. Wtedy zastanawiamy się, jak rozmaite narzędzia czy części owej polityki wpływają na główne składniki zdrowia, pomyślności rodziny, takie jak natężenie patologii (na przykład alkoholizm), samodzielność ekonomiczna, standard materialny itp. Trzeba przy tym pamiętać, że sytuacja rodziny nie zależy wyłącznie od władz państwowych. Nie można zdjąć odpowiedzialności z ludzi. Wiele zależy od instytucji niepublicznych, w tym szczególnie od Kościoła czy kościołów.<br><br>Dobra polityka gospodarcza służy wzmocnieniu podstaw