gorzkich doświadczeń przeszłości, bywamy raczej skłonni do wiary w powtarzalność dziejów. I to w najbardziej przychylnej dla nas wersji. Od roku 1941 nie tylko przeciętny Polak, ale i dowództwo AK, nie mówiąc już o rządzie w Londynie, byli skłonni uwierzyć, iż finał II wojny światowej okaże się dla nas równie pomyślny jak zakończenie zmagań z lat 1914-1918. Rosja, tym razem nie biała, lecz czerwona, zostanie pokonana przez Niemcy, te zaś rozbite przez koalicję Zachodu, co umożliwi odbudowę państwa polskiego w jeszcze rozleglejszych aniżeli przed rokiem 1939 granicach. Tymczasem wróciliśmy na polityczną mapę kontynentu nie tylko bez suwerenności, ale i bez