młota.<br>- O Jezu!... Toć widzę przecie! - stęknął Mrowiec.<br>- Popatrz no dobrze i spamiętaj!... Nie dziwno tej garści ubić człowieka... żołnierzem byłem... a na wojnach, to, wiesz!<br>&lt;page nr=83&gt; Więc ci powiadam: gdybyś zaś z tym pyskiem do dworu poleciał i wygadał, co i jak, i kto- to się ta pięść z tobą porachuje jak trzeba!...<br>Spamiętasz to?<br>- Juści, słyszę...<br>- I... to ci jeszcze rzeknę, Mrowiec... Przestań tu ano tych przeszpiegów a nadsłuchów między chałupami, bo ci te psie służby na złe wyjść mogą!... Wiem ja o tobie nie od dziś... <br>- Opuścił pięść. Mrowiec patrzył na niego tępo, mrugająco, niby nie rozumiejąc. Odeszła go