pełni autorską własnością Wujka. Zwierzchność zakonna nie była całkiem zadowolona z jego pracy i wyznaczyła osobną komisję dla jej skontrolowania i poprawienia. Komisja ta częściowo już po śmierci tłumacza przygotowała ostateczną redakcję do druku (por. rozdz. XI, pkt 4).<br>Na czym polegały różnice zdań, możemy w pewnym stopniu zorientować się porównując całość edycji z tymi częściami, które wyszły przed przystąpieniem komisji do pracy, a więc zestawiając dwie wersje tłumaczenia Nowego Testamentu i Psałterza. Porównanie to świadczy na korzyść kunsztu i talentu pisarskiego Wujka. W sytuacjach konfliktowych między literą oryginału a duchem języka polskiego szukał on rozwiązań takich, które by nie kolidowały