jest przede wszystkim na przedmiot interpretowany jako system, podczas gdy ujęcie prakseologiczne- głównie na podmiot działania, zwany sprawcą.<br> Trzecia różnica, różnica co do cechy głównej, polega na tym, że ujęcie systemowe cechuje holistyczne rozpatrywanie dowolnego przedmiotu, zaś dla ujęcia prakseologicznego charakterystyczne jest rozpatrywanie sprawnościowe. Różnica ta staje się zrozumiała, gdy porównuje się przymiotniki "systemowy" i "prakseologiczny"; pierwszy znaczy tyle co: "traktowany całościowo (holistycznie)", drugi zaś - "sprawny", "skuteczny". Nie znaczy to jednak, że podejście prakseologiczne nie uwzględnia holistycznego traktowania rozpatrywanego przedmiotu, a podejście systemowe nie uwzględnia sprawności. W podejściu prakseologicznym głównym aspektem jest jednak aspekt sprawnościowy, zaś całościowość ma znaczenie drugorzędne; w podejściu