za takie zabójstwa, które traktowano jako zagrożenie dla władzy Franków i dla forsowanej przez nich przebudowy ustroju. Karano więc gardłem zabójstwo chrześcijańskiego duchownego (rozdział 5), zmowę przeciw chrześcijanom (rozdział 10), niewierność wobec króla (rozdział 11), ale także akty agresji przeciwko własnym panom. W rozdziałach 12 i 13 ustanowiono: "Jeżeli ktoś porwie córkę swojego pana, niech umrze śmiercią. Jeżeli ktoś zabije swojego pana lub swoją panią, niech umrze śmiercią".<br> Mowa o rodzinie pańskiej, a zatem o represji za wystąpienie przeciwko prywatnemu władztwu, a nie przeciwko władzy państwowej. Nie chodzi przy tym o prywatne władztwo napływowych Franków - napisano by to wprost - lecz głównie