mi nawet na ciebie popatrzeć. Jesteś bardzo piękna, Sonia.<br>- Wiosna. Widzisz mnie bez wacianych portek i kufajki. Po prostu stałam się podobna do kobiety.<br>- Nie zapomnę, kiedy cię pierwszy raz ujrzałem. Przyszedłem taki zmarznięty do waszej ziemianki nad Ubaganem. Pozwoliłaś mi się ogrzać. Pamiętam dokładnie, o czym rozmawialiśmy. Od tamtej pory tęskniłem za tobą.<br>- Nie zalecaj się, tylko dyktuj, Frycek. Nie mam zamiaru nocować w tym kantorze.<br>- A sądzisz, że mógłbym cię o to poprosić?<br>- Stajesz się bezczelny. Do roboty.<br>I znów Fryderyk z mozołem określał wydajność każdej brygady, a stukot starej maszyny do pisania rozbrzmiewał w kantorku, do którego przez