był znakomitym konstruktorem w dawnych polskich zakładach lotniczych. Charakter czysty jak łza, człowiek-dusza, niezwykle uczynny dla każdego, o ujmującej serdeczności, a przy tym wybitny fachowiec i fanatyk pracowitości. Gorzał w nim nieustający płomień. Zapał jego nie znał zmęczenia. Taki człowiek miał wszelkie właściwości, by porwać ludzi do czynu - i porywał. Trudno ująć zasługi inżyniera Wiórkiewicza dla Dywizjonu 303: były tak wielkie, że niepomierne. Trudno wyobrazić sobie zwycięski "303" bez niego i bez takich mechaników.<br><br>A jednak - jednak mechanicy to szare, w kąt wciśnięte korzenie. Żołnierze, lecz jakby pośledniejszego gatunku. Przed wojną na mechanika lotnictwa gotów był patrzeć przez ramię lada