dotrze do adresata, posłużyć tylko chwili, opłukać mnie ze smutków, raz, jak poranny prysznic, ale chyba będzie inaczej. Wczoraj nie miałam ochoty go kończyć, a dziś, nie wiem dlaczego, musiałam do niego wrócić. Zobaczę, gdzie mnie zaniesie.<br>Kiedy byłam w szkole, pisałam pamiętnik, potem właściwie zawsze coś pisałam, nauczyłam się porządkować myśli, zgłębiać uczucia i emocje, przelewając &lt;page nr=84&gt; je na papier, jak krowa przeżuwałam wieczorami jeszcze raz wszystkie przeżyte godziny. Pisałam też o chwilach z Tobą, o tych spacerach, które kończyły się nad ranem, na bulwarze nad Wisłą. Wtedy jeszcze nie było pieszczot, nie było dotyków, nawet nie było zbyt wiele słów