że to wy straszycie. - Nie wie, ale domyśla się.<br> - To trzeba tak skombinować, żeby nie posądzał was. Antoniusz spojrzał z uznaniem w skupioną twarz chłopca. - O to właśnie chodzi - podjął. - Ty w mig pojąłeś całą sprawę.<br>Trzeba odwrócić od nas podejrzenia.<br> - Niech się pan nie martwi, my to załatwimy. Antoniusz posłał chłopcu uśmiech.<br> - Ułożyłem już plan. Będziecie musieli nam pomóc. Paragon zerwał się i zatarł z radości ręce.<br> - W charakterze duchów?<br> - Tak - jeszcze bardziej ściszył głos. - Dzisiaj wieczorem my wszyscy musimy zostać w namiotach, żeby komendant wiedział, że nie mamy nic wspólnego z tajemniczymi duchami. A jednocześnie duchy muszą ukazać się