pomyślność, a czynili tak dlatego, że ich współcześni nie starali się, tak jak oni sami, zachować lojalność wobec Jahwe. Wspólną cechą proroków izraelskich było przekonanie, że pomyślność zapewni ich narodowi tylko wierność i cześć dla Jahwe. Przyczynę zaś wszystkich nieszczęść upatrywali w niewierności wobec Jahwe i lekceważeniu jego nakazów. Toteż posłannictwo proroków często spełniało cele społeczne lub polityczne. Cele te w ich nauczaniu odgrywały nieraz wielką rolę, gdyż były dla nich zewnętrznym wyrazem wierności dla Jahwe. Przepowiednie stanowiły ważny element proroctwa, ale nie najbardziej istotny i nie najważniejszy. Uważano je za wyraz nadprzyrodzonego daru proroka i przejaw uwierzytelnienia jego misji. Często