gniewu i płaczu. - Ja mam imię! Ty... ty... cacane książątko!<br>Promień cofnął się, chyba po raz pierwszy w życiu zapominając, do czego służy język. Myszka Jodłowy roztrącił stojących mu na drodze i schował się na powrót pod pokładem.<br>"Słońce spadło z nieba, ptaki latają tyłem" - skomentował zadziwiony Stalowy, który w pośpiechu przekazywał mi przebieg całej awantury. - "Pierwszy raz coś takiego widzę."<br>Mieliśmy ważniejsze zajęcia niż zajmowanie się humorami Myszki. Należało dokonać niezbędnych napraw, zająć się tymi, którzy ucierpieli w czasie burzy, uporządkować z grubsza pokład. Lecz wszyscy odczuwali wyrzuty sumienia. Prawdy nie można zmienić. Myszką, jako najmłodszym, pomiatano. Nic dziwnego, że