zawsze jednak pozostawała ta ewentualność, że taternik znalazł się w wolnym zwisie nie mając kontaktu ze ścianą, a partner nie jest w stanie mu pomóc. Zbyt świeżo w pamięci mieliśmy zimową wyprawę, kiedy to wspinacz kołysał się na wietrze, a lina przecierała się na krawędzi okapu. To zdecydowało o szczególnym pośpiechu i o podjęciu ryzyka nocnego zjazdu.<br>Po założeniu stanowiska zjazdowego jako pierwszy na stalowej lince został opuszczony J. Uznański, a następnie - już o świcie - S. Janik. Obaj dobrze znali tę ścianę z zimowej akcji i mieli największe doświadczenie w długich zjazdach.<br>A oto wspomnienie J. Uznańskiego:<br>Powoli osuwałem się w