i frilingów pospołu.<br> Z podobną sytuacją i podobną terminologią spotykamy się w tytule LVI: "Jeżeli niewolnik uprowadzi wolną kobietę, pan [niewolnika] płaci zadośćuczynienie tak, jakby została ona zabita". Również w tym wypadku karą był wergeld, wobec czego nie trzeba było wyszczególniać stawek, a kobietę z rodu adalingów lub z wolnego pospólstwa można było określić tym samym terminem: libera femina. Kodyfikator bez namysłu sięgał po nadrzędne pojęcie wolnych, ilekroć mowa była o adalingach i frilingach łącznie. Najwyraźniej nie miał on wątpliwości, że arystokracja i pospólstwo to podgrupy, na jakie dzieli się wielka zbiorowość wolnych współplemieńców.<br><br>*<br><br> Prawo Sasów w ogóle nie wspomina o