okazji Wielkanocy z 334 roku. W tym okresie sprawa postu staje się w życiu ówczesnych chrześcijan rzeczą coraz bardziej związaną z ich religijnością. Św. Hieronim w roku 384 napisał list, w którym poświadcza, że praktyka postu obejmuje już całą społeczność chrześcijańską. Kanon V Soboru w Nicei (z roku 325) ujął post jako rzecz potrzebną i zalecił jego praktykowanie. <br>Nieco inaczej wyglądała praktyka postu na chrześcijańskim Wschodzie. Tam obchodzono go przez osiem tygodni, a przyczyną był fakt, że soboty i niedziele - jako wspomnienie Zmartwychwstania - uważano za dni wolne od postu. Chodziło zatem o uzupełnienie owych czterdziestu dni. Rzym w tym czasie nie