pamięć o tym, jak łatwo ulec złudzeniu i pomyłce. To wszystko nie w celu pomniejszenia siebie w duchu fałszywie rozumianej pokory, lecz właśnie w imię przyjaźni z prawdą, by za prawdę nie uznać czegoś, co nią rzeczywiście nie jest. Prawdy nie można zdobyć umizgiwaniem się do niej, lecz tylko surowością postawy: starajmy się odrzucić od siebie wszystko, co się da; to, co pozostanie, ma największe szanse na bycie prawdą.<br>Taka jest pierwsza zasada mądrości.<br>A druga jest jej podobna: krytycyzm w stosunku do doktryn głoszonych przez innych. Sokrates nie szukał prawdy w zamknięciu się w sobie. Ewolucja myśli filozoficznej, rozwój nauki