czasy nie bardzo sprzyjają takiemu stawianiu sprawy. Wiek dwudziesty to w sferze etyki i obyczaju wiek usilnie głoszonego indywidualizmu, wiek wyzwalania się spod rygorów tradycji, nacisku grupy sąsiedzkiej, proboszcza, ojca i nauczyciela. Niechętnie dzisiaj słuchamy o tradycji, o starych zasadach i zwyczajach. Jeśli już wchodzimy na teren ocen, pytań jak postępować, to skłonni jesteśmy zwracać się ku indywidualnemu sumieniu raczej niż jakimkolwiek społecznym instancjom oceniającym.<br>A jednak jest rzeczą zastanawiającą, że słowo "godność", tak silnie związane właśnie ze społeczną oceną naszego postępowania nie zniknęło ze słownika i nadal ma dla nas tak istotne znaczenie.<br>Wynika to z pewnością z faktu, że