niemieckie. Za pośrednictwem swoich przybudówek i organizacji afiliowanych kontrolowała najważniejsze dziedziny życia społecznego i zapuszczała coraz głębiej swoje macki. Budowała powoli, ale gruntownie aparat policyjnego terroru, który był głównym oparciem faszystowskiej dyktatury. Rząd hitlerowski energicznie reformował i starał się ożywić wyczerpaną kryzysem gospodarkę krajową, co miało dwojakie ważne korzyści: wzmocnienie potencjału polityczno-strategicznego państwa oraz wzrost popularności, skoro policja polityczna nie mogła wystarczyć, aby żelaznym uściskiem uchwycić społeczeństwo. W tej sytuacji problemy polityki zagranicznej musiały zejść na razie na plan dalszy.<br>Hitler nie zaniedbywał jednak tego odcinka. Więcej, po &lt;foreign lang="ger"&gt;Machtübernahme&lt;/&gt; znacznie bardziej interesował się polityką zagraniczną, zostawiając politykę wewnętrzną zaufanym &lt;foreign lang="ger"&gt;reichsleiterom