jak te z zestawionych wyżej badań. Respondenci oceniali rozpowszechnienie i poziom zagrożenia dwunastoma problemami oraz wskazywali trzy najważniejsze wymagające pilnych działań. Oceny dotyczące rozpowszechnienia i poziomu zagrożenia problemami były dokonywane na dziewięciopunktowym kontinuum (1 oznaczało problem nieistniejący). Trzy oceniane wymiary były podstawą do stworzenia typologii problemów społecznych. Wyróżniono problemy: rozwinięte, potencjalne i marginalne (Moskalewicz, Świątkiewicz, 1998). Wszystkie problemy były oceniane przez respondentów dwukrotnie na poziomie kraju i na poziomie lokalnym (miejsca zamieszkania). Zastosowanie odmiennej metodologii uniemożliwia porównanie ostatecznych wyników tych badań z czterema wcześniej zestawianymi. Jednak zarówno w badaniu Baltica Study, jak i w badaniach ZBAiT i PARPA stawiano pytanie o