żółcią i krwią.<br>A tymczasem urwały się dźwięki Chopina i Ewa zaczęła bezładnie, z zaciekłą pasją walić w klawiaturę, jak gdyby chciała pozrywać struny, zdemolować fortepian.<br>Gordon otworzył drzwi:<br>- Ewa! Chodź tutaj! - zawołał szorstko.<br>Dziewczyna zbliżyła się niepewnym krokiem, oparła się o framugę i stała wysmukła, zachwycająca w swojej tragicznej powadze, z oczami pełnymi łez.<br>- Posłuchaj uważnie tego, co ci powiem. Nie jestem stolarz. Rozumiesz? Nie jestem stolarz Sieńko!<br>- Rozumiem... ojcze.<br>Gordon wstał i skierował się do wyjścia.<br>- Wychodzisz?<br>- Wychodzę.<br>- Dokąd?<br>- Do wszystkich diabłów! Rozumiesz? Do wszystkich diabłów!<br>Po czym zatrzasnął za sobą drzwi frontowe z taką siłą, że w mieszkaniu