do boju... a oni sobie po prostu poszli.<br>- Może byśmy i my poszli - zaproponowała Aurelia. - Bo jeszcze wrócą i co? Cała próba dzielności od nowa.<br>- Rzeczywiście, będę już musiał iść na dworzec - rzekł Konrad tonem sondażowym.<br>- A może by tak - do babci na herbatkę?<br>- Pewnie Artur już tam siedzi - podstępnie powiedział Konrad.<br>- Pewnie nie siedzi. Poleciał do domu z tą wargą i teraz leży z kompresem... hi, hi, hi.<br>- Śmiejesz się z niego. Bardzo złośliwie. Czy to tak ładnie?<br>- No, bo on...<br>- Co - on? Słuchaj, Aurelio, jak to właściwie... albo nie, lepiej nie zapytam.<br>- Nawet nie musisz. Moja odpowiedź brzmi: nie