dobrze skomponowaną i wyrazistą. Ale nie możemy go uznać za istotny argument w naszej dyskusji. Wszak dobrze wiadomo, że faktycznemu pierwowzorowi Robinsona Cruzoe, szkockiemu marynarzowi Aleksandrowi Selkirkowi (1676-1721, dodał szybko, co spowodowało entuzjastyczną reakcję części publiczności. Z kilku miejsc zawołano: ťBrawo, brawo!Ť a także: ťMój Boże! Co za pamięć!Ť) powiodło się znacznie gorzej. Gdy sprzeciwił się kapitanowi swego statku, został pozostawiony na bezludnych Wyspach Juana Fernandeza. Odnaleziony po kilku latach, wcale nie przypominał człowieka. (Nastąpiła chwila wymownego milczenia. Dantzig powtórzył szeptem: ťSelkirk nie przypominał człowiekaŤ. Następnie spojrzał na salę, jakby chciał, by słuchacze zapamiętali właśnie to zdanie. Po chwili prelegent dodał