ogon. By dobrze funkcjonować, ogon musiał mieć rozszerzoną część końcową - płetwę. Struna grzbietowa wnikała w jej płat dolny. Wykształcenie płetwy na górnej stronie ogona miało znaczenie funkcjonalne. W trakcie pływania płetwa taka, wyginając się z opóźnieniem w stosunku do osi ogona, wytwarza skierowaną ku dołowi siłę. Obniżanie ogona podczas ruchu powodowało uniesienie rozszerzonego na boki przodu ciała, który <br>automatycznie ustawiał się niczym skrzydło, wytwarzając siłę unoszącą zwierzę ku <br>górze. Nie był to z pewnością system oszczędny energetycznie, ale też zwierzęta te spędzały większą część dnia spoczywając na dnie, tak jak dzisiejsze flądry.<br>Worki skrzelowe większości sylurskich i dewońskich pancernych bezszczękowców <br>uchodziły