postawę liryczną, nie epicką, która jedyna wskrzesza ludzi i sprawy w ich wymiarze obiektywnym i do prawdy zbliżonym. Wolę, gdy o Napoleonie pisze Stendhal, niż Musset, Spowiedź dziecięcia wieku nudzi mnie śmiertelnie, za to Czerwone i czarne i Pustelnia parmeńska należą do najulubieńszych moich książek. Po latach może i mógłbyś powołać do życia lata swojego dzieciństwa i młodości, Wilno i tamtejszych przyjaciół, czasy tylu nieporozumień, tragicznych powikłań - tak, po latach, lecz patrząc już na te czasy, na tych ludzi i na siebie samego z dystansu czasu i nigdy stylem, którym piszesz o tamtych rzeczach teraz. Nasze czasy są trudne, splątane, są rozżarzone do