ugodę z nowym władcą przygotowywały jego żona i synowa, podtrzymując jak najbliższe kontakty z księciem Adamem Jerzym Czartoryskim, który w sposób oczywisty kojarzył się z nowym porządkiem politycznym i – jak się zdawało – spełniał rolę plenipotenta Aleksandra I. Jak się okazało, nie było potrzeby takiego wstawiennictwa. Carowi najwyraźniej odpowiadało powoływanie do władz wpływowych członków dawnej ekipy, być może dlatego, że wzmacniał w ten sposób pozory prawomocności nowego zaboru, który w istocie dokonał się na kongresie wiedeńskim. Temu celowi także miało służyć zachowanie głównego zrębu konstytucji Księstwa. Potocki przyjął skwapliwie propozycję współpracy, tym chętniej, że perspektywa utrzymania „urządzeń francuskich" odpowiadała