Galicja, gospodarczo bardziej jeszcze zacofana niż Królestwo, nie stwarzała dużych możliwości rozwoju kierunku liberalnego. Rząd austriacki nie dopuszczał do żadnych reform, a ogół szlachty nie chciał się wyrzec pańszczyzny. Począwszy od 1817 r. zbierał się we Lwowie co roku, na kilkudniową sesję sejm stanowy, instytucja złożona z przedstawicieli szlachty i pozbawiona bardziej istotnych uprawnień. Mogła ona tylko przedkładać cesarzowi skargi i prośby, z których niewiele doczekało się załatwienia. Pod koniec lat trzydziestych grupa zamożnych ziemian skupiona wokół ks. Leona Sapiehy podjęła próbę ożywienia obrad sejmu i uczynienia zeń rzeczywistej reprezentacji kraju. Dzięki zabiegom tej grupy udało się po wieloletnich staraniach uzyskać