że Kwaśniewski jest politykiem wciąż stojącym w rozkroku między wiernością komunistycznej przeszłości a rolą cudownego dziecka polskiej demokracji. Upór, z jakim obstawał przy wyjeździe do Moskwy, każe stawiać pytania o jej hipnotyczny urok dla niegdysiejszej nadziei PZPR. Solenne podkreślanie przez Aleksandra Kwaśniewskiego, że w bilansie życiowym generała Jaruzelskiego jest więcej pozytywów niż negatywów, jeszcze wzmacnia to wrażenie mentalnego uwikłania. <br>Dlatego krzywdzące jest odsądzanie od czci i wiary związkowców z Solidarności, którzy nie chcą prezydenta Kwaśniewskiego przy świętowaniu rocznicy Sierpnia. Nikt nie neguje, że Lech Wałęsa jest naturalnym gospodarzem uroczystości. Prezydent jednak nie pasuje do rocznicy wydarzeń, które przyczyniły się do moralnej