Zadzwoniłem więc z poczty w parę godzin później, pamiętając, że Campilli śpi po obiedzie.<br>Przez ten czas oba poranne spotkania utasowały mi się w głowie. Od księdza de Vos wyszedłem w nastroju sceptycznym, od monsignora Rigaud - w entuzjastycznym. Przebiegając w myśli pierwszą i wymianę zdań, nadal doskonale rozumiałem, że przeważają pozytywy. Nadal było dla mnie jasne, że jest dobrze Ale zacząłem też w sytuacji dostrzegać drobne cienie. Wynikały one bądź ze sprzeczności pomiędzy obu rozmowami, bądź też z oświadczeń i życzeń trochę zagadkowych. Podług księdza de Vos fakt, że ojciec utracił zaufanie biskupa Horzelińskiego, komplikował sprawę beznadziejnie. Dla monsignora Rigaud był