oleje wisiały w niemal każdym mieszkaniu, karczmie i chałupie, ich twórcy opłacani byli wyjątkowo podle, a naród, który tak bardzo cenił malarstwo, równocześnie tak źle obchodził się z malarzami. Ktoś skwapliwie policzył, że cena obrazu wynosiła w XVII-wiecznej Holandii średnio 17 guldenów (niesygnowanego - o połowę mniej). Dla porównania - niewykwalifikowany pracownik fizyczny zarabiał tygodniowo 7 guldenów. Wielce dziś ceniony Isaac van Ostade, przymuszony ciężką sytuacją osobistą, sprzedał w 1641 r. 13 swych obrazów za 27 guldenów. Za taką samą kwotę namalował kiedyś Jan Steen trzy portrety. Wół kosztował 90 guldenów, co oznacza, że Rembrandt za najwyższe honorarium, jakie w życiu otrzymał (za