Cassirer i S. Langer. Tymczasem człowiek, traktowany jedynie jako podmiot poznania, jest tworem abstrakcyjnym, nie istniejącym w społecznej rzeczywistości. Pozostając na poziomie oderwanej jednostki ludzkiej nie sposób wytłumaczyć pojawienie się języka i myślenia (świadomości). Wydaje się bowiem, że pierwotną funkcją języka była komunikacja między członkami społeczeństwa (przede wszystkim w trakcie pracy produkcyjnej); tylko w aktach komunikacji mogło dojść stopniowo do wyłonienia się skomplikowanego aparatu świadomościowo-językowego człowieka. Zatem najpierw było współdziałanie i komunikacja, a potem język i myślenie. Lévi-Strauss tymczasem zdaje się przyjmować porządek odwrotny. Myśl symboliczna, będąca <hi rend="italic">signum specificum</hi> kultury, pojawia się przecież według niego jako funkcja nieświadomych struktur umysłu