ludzie kochane! - zawołał Zarychta. - A to już byśmy skapieli we wszystkim!<br>- Toteż - podjął Kazimierz - do tego żadną miarą dopuścić nie możemy!<br>- Bo i prawda!... Bronić się trzeba!<br>- Ale jak, Kaźmirku?<br>- Wedle mojego pomyślenia, tylko jeden jest sposób... Musimy w petycji naszej opisać, jako włościanio wsi naszej, Brodni, raz na zawsze pragnąc oddalić ciemięstwa przez panów dzierżawców im wyrządzane chętni są gotowym groszem wprost do skarbu opłaty wnosić, niby czynsze... w zamian za ciążące na nich powinności pańszczyźniane... Wiecie wszyscy, że pan dzierżawca od każdego z tutejszych chłopów groszy dwanaście opłaca do skarbu za każdy dzień należnej mu pańszczyzny - - Toć prawda! - zawołał