sferą praktyki społecznej i sferą nauki&lt;/&gt;<br><br> Przejdźmy teraz, zgodnie z wyżej przedstawionym porządkiem, do bliższego scharakteryzowania zewnętrznych uwarunkowań procesu badawczego, tj. do omówienia kontekstu praktyki społecznej (por. blok I, rys. 2.1). Ramowym odniesieniem dla prezentacji owych uwarunkowań jest Kmity (1976) model wzajemnego warunkowania się obu sfer: praktyki społecznej i praktyki badawczej. Nawiązując do tej koncepcji filozoficznej chciałbym zaprezentować jej główne idee odniesione do interesującego nas zagadnienia.<br><br>Na rys. 2.3 przedstawiony został, w postaci syntetycznej, obieg informacji między sferą praktyki społecznej (blok 1.), która rejestrując nieefektywność podejmowanych w jakimś z jej obszarów działań praktycznych "zgłasza" - pod adresem nauki (tu: psychologii