nowych skojarzeń, a wreszcie synonimem całego nurtu.<br>Negacja substancjalizmu miała w egzystencjalizmie - jak mi się wydaje - nie tylko czysto teoretyczne i "systemowe" podłoże. Jedno ze źródeł inspirujących negację - być może nawet jedno z głównych źródeł - leżało w obszarze generalnego Ethosu kierunku. Był &lt;page nr=185&gt; nim bunt przeciwko wszelkim możliwym i faktycznym formom predestynacji. Negacja substancjalizmu szła w parze z absolutyzacją wolności. Człowiek sam sobie jest demiurgiem, sam sobie tworzy swą predestynację. Ponieważ jest wolnością, nie ma w nim żadnego materiału, na którym mógłby wyciskać swój ślad los odgórnie formułowany. Cień predestynacji leżał na duszy Kierkegaarda. Predestynacja miała dla niego sens zarówno religijny, jak