jest wyjazd, jak na narty, i czeka ich spokojna przystań, że odnajdą się pośród obcych. Jemu ta kartka w kieszeni, przetrawiona w miejscach zgięć przez wilgoć, bo nie ustrzegła się śniegu, ciążyła i nieomal wypalała umysł. Ktoś wyrwał kartkę z zeszytu, skreślił oszczędnie kilka słów ponaglenia, i wsunął między stalowe pręty. Ktoś stąd zaprasza go w upiorną Winterreise. Spojrzał w niebo. Wpatrywał się, jakby tam mogła być odpowiedź. Róża nie mogła tego nie zauważyć. - Ja ci ufam, dotąd decydowałeś jak najlepiej, teraz nie ma dobrych wyborów. Proszę cię, skończ pisać to, co zacząłeś - jej słowa porwał wiatr i poniósł gdzieś, tam