Paweł to twój... no... tak się mówi... chcesz <br>go? <br>Zdobył się wreszcie na takie słowa, niepewność <br>gniotła go i uwierała od... Właśnie - od jak <br>dawna? Od początku? <br>- Tak. Bardzo - odpowiedziała Dominika po prostu. <br><br>Było dla niego równie jasne, że Paweł musi chcieć <br>ją.<br>Nie wiedział, jak skomplikowane były piętnastoletnie osobiste <br>problemy Dominiki. Że nic w nich nie było "jasne". <br>Nawet Paweł. A w każdym razie nie od zawsze.<br><br>Dominika była dzieckiem szczęścia do lat mniej więcej <br>dwunastu. Tak przynajmniej czuła sama. Potem niebo <br>nad zboczem góry i Strugą pociemniało. Matka - na <br>skutek nie znanych Dominice przyczyn - odeszła ze szkoły, <br>w której