siły roboczej. Na rys. 1 długookresowa krzywa transformacji A na B jest oznaczona literami Z1 X*X Z2. Każdemu punktowi na długookresowej krzywej transformacji odpowiada krótkookresowa krzywa transformacji. Na przykład, punktowi X odpowiada krzywa z1Xz, podczas gdy punktowi X* odpowiada krzywa z<hi rend="lower">1</>*X*z<hi rend="lower">2</>*. W punkcie styczności krzywych oba czynniki produkcji są optymalnie alokowane; w innych punktach na krótkookresowej krzywej, alokacja kapitału jest nieoptymalna. Tak więc wszystkie punkty krzywej z<hi rend="lower">1</>*X*z<hi rend="lower">2</>*, za wyjątkiem X*, leżą wewnątrz długoterminowego zbioru punktów możliwości produkcji, tzn. poniżej krzywej Z<hi rend="lower">1</>X*Z<hi rend="lower">2</>. Wynika z tego, że elastyczność transformacji A na B jest wyższa w okresie długim