jak Rorty, Habermas, Bourdieu czy Geertz, oraz Polacy, którzy przedstawiają swoje poglądy, lansując zarówno własne nazwiska, jak i specyficzny polski punkt widzenia. Dzięki sąsiadowaniu na łamach z najwybitniejszymi myślicielami ich głos staje się donośny.&lt;/&gt;<br><br>&lt;who1&gt;- Pismo "2B" uczy więc naszą elitę doceniać wagę &lt;foreign&gt;public relations&lt;/&gt;.&lt;/&gt;<br><br>&lt;who2&gt;- Pokazujemy, że równie ważne jest stworzenie "produktu" intelektualnego, jak i umiejętność zaprezentowania go światu, a zwłaszcza wytworzenia stałego mechanizmu promowania własnych inicjatyw kulturalnych na najszerszym forum. Niestety, Polacy w dziedzinie &lt;foreign&gt;public relations&lt;/&gt; są wręcz fatalni. Na przykład twórczość Olgi Tokarczuk warta jest szerokiej prezentacji, tymczasem mimo wielu przekładów nie ukazało się jeszcze tłumaczenie prozy tej pisarki na