sobie rozmaite powieści miłe barzo ku czcieniu, wzięte z rzymskich dziejów, był jednym z bardziej popularnych okazów beletrystyki (wydanie z 1566 r. nosi odmienny tytuł Historyja piękna z przykłady nadobnymi o Poncjanie, cesarzu rzymskim). Jako książkę do czytania wznawiano Poncjana jeszcze w XIX w.<br>Chwyt opowiadania ramowego, dobrze znany i produktywny do dnia dzisiejszego, pojawił się w Poncjanie w całej okazałości sztuki narracyjnej. Królowa - macocha oskarża przed królem Poncjanem pasierba, królewicza Dioklecjana, o niecnotliwe wobec niej zamiary. Król gotów dać wiarę insynuacjom. Wychowawcom Dioklecjana albo - w innych wersjach - królewskim doradcom, czyli po prostu siedmiu mędrcom, udaje się odwlec wykonanie wyroku. Usiłują