rozwiązania prowadzącego do pełnego sukcesu. Koncepcja polegała na wywoływaniu takiej dwustronnej eksplozji, w której strumień promieniowania elektromagnetycznego (promieniowania X i promieniowania gamma) z wybuchu atomowego byłby wykorzystany jako fala uderzeniowa ściskająca rdzeń termojądrowy i powodująca jego eksplozję.<br>W praktycznym rozwiązaniu stosuje się specjalne reflektory wewnątrz bomby by wytworzyć silne "ciśnienie promieniowania" skierowane równomiernie ze wszystkich stron na cylinder zawierający paliwom termojądrowe. Promieniowanie elektromagnetyczne z wybuchu atomowego, rozchodzące się z prędkością światła, dociera do ładunku termojądrowego o 1 mikrosekundę (10-6 s) wcześniej (przy zadanej geometrii) niż strumień neutronów i fragmentów rozszczepienia. Jest to przedział czasowy wystarczający do pełnego rozwinięcia się reakcji