słonecznego padającego na poziomą powierzchnię gruntu, z uwzględnieniem obszarów zlodowaconych w plejstocenie. Strumień promieniownia krótkofalowego waha się od ok. 251 kJ/m rok na Svalbardzie do ponad 670 kJ/m rok w Andach (Sugden, John, 1976). Wielkie współczesne lądolody i ośrodki dawnych zlodowaceń pokrywają się z obszarami otrzymującymi mniejsze ilości promieniowania słonecznego.<br> Konwekcyjny dopływ ciepła odczuwalnego jest w ścisłym związku z temperaturą powietrza. O bilansie energii powierzchni lodu, gdy nadwyżki ciepła są zużywane na topnienie, decydują temperatury lata. Na rysunku 4.8 (rozdz. 4.4) przedstawiono rozkład średnich temperatur najcieplejszego miesiąca na kuli ziemskiej i obraz ten może być dobrym wskaźnikiem