im powiedziała, że ot, tak sobie wrzuciłam opowiadanie do skrzynki pocztowej. Potem, kiedy mi opowiadanie wydrukowano, odpowiadałam zawsze wymijająco na wszelkie pytania dotyczące okoliczności mojego debiutu w Kulturze. Wstyd mi było się przyznać, że nikogo w redakcji nie znałam (i nie znam osobiście po dziś dzień), że nie mam żadnej protekcji, i że to właśnie moja naiwność została wynagrodzona. Nikt by i tak nie uwierzył, więc po co. Od redaktora Jerzego Giedroycia nadeszła lakoniczna karteczka. Łatwo zacytować z pamięci: <q>"Opowiadanie jest ciekawe i chętnie je wydrukuję"</>. Zachęcona zaczęłam publikować w Kulturze następne opowiadania. Teraz znajomi pytali o sprawy zakulisowe, nie zdając