i cztery dramaty Fryderyka Soulié - największy pośród nich sukces odniósł Proscrit.<br>W Renaissance zamierzano wystawić także jedyną sztukę Gerarda de Nerval, która później zdobyła powodzenie u publiczności: to Leo Burckart czyli konspiracje studenckie, dramat pisany do spółki z Dumasem; tekst nawiązywał do zamordowania Kotzebue'go. Prawdziwym tematem dramatu była kwestia władzy - protest przeciw niemoralnym mechanizmom jej zdobywania i sprawowania. Dramat przez kilka miesięcy był wstrzymywany przez cenzurę pod zarzutem propagowania idei antymonarchicznych ("Ten spektakl może wpłynąć w bardzo niepożądany sposób na niektóre umysły), ostatecznie po interwencji premiera został dopuszczony na scenę (w kwietniu 1839) i mimo ubóstwa dekorum grano go do końca