Tatrzańskiej pisały dziewiętnastowieczne przewodniki, gdy moda na Tatry dopiero w narodzie kiełkowała, a centrum zainteresowania Warszawki stanowiła inna wieś - Zakopane. Doceniając fakt, że czasy się zmieniły, postanowiłem zahaczyć więc o jakąś miłą dla wytrenowanego żołądka &lt;orig&gt;bukowiańską&lt;/&gt; restauracyjkę.<br>Kiedy znalazłem się na "Klinie" (to słynne rondo wzięło swą nazwę nie od prymitywnego kawałka drewna, mocującego kosę do &lt;dialect&gt;kosiska&lt;/&gt;, lecz od zwyczajowej nazwy napitku, jaki spożywała z upodobaniem rano grupa tutejszych fiakrów), rzuciła mi się w oczy wielka góralska chałupa z napisem "Pod Miedzom" na frontowej ścianie. Szerokimi, kamiennymi schodami, pośród starannie utrzymanego trawnika wchodzimy do wnętrza izby, w której panuje przyjemny chłód