końca pokornym tonem. - Ale od wczoraj jestem na chodzie. Musiałam się trochę odświeżyć, żeby tu panu nie zasnąć na krześle.<br>- Są prostsze metody - mruknął. - Można unikać krzeseł.<br>- Pan powinien - uśmiechnęła się. - Strasznie z pana cieknie. - Dwa kroki i była w kuchni. - Zrobię coś do picia, a pan niech idzie pod prysznic. Bo gotów mi się pan przeziębić, a to by była katastrofa.<br>- Słucham?! - nie wierzył, że powiedziała coś takiego.<br>- Katastrofa - powtórzyła. - No, już, już.<br>Zbiła go z tropu do tego stopnia, że dał się zagnać za drzwi i nawet sam je za sobą zamknął. Stał potem jakiś czas obok pralki, na