Czy nie wyrażą się one w przemianie ducha zbiorowego, czy nie położą się piętnem na zachowaniu się społeczeństw? Pierre Bezuchow wpada w otępienie, w zupełną wegetatywność - i to jest jedno z możliwych następstw: rodzaj snu i obojętności na otaczające wydarzenia, paraliż wewnętrzny - co właściwie jest stanem, do którego wytworzenia dążą prześladowcy - to im wystarcza. Innym możliwym stanem - u jednostek bardziej ruchliwych i przebiegłych - będzie zatrzymanie się na tym stopniu wewnętrznego odrętwienia i rozwinięcie na zewnątrz działalności zupełnie cynicznej. W zagładzie wartościowania czerpią one uzasadnienie dla postępków najbardziej nikczemnych: skoro nic trwałego nie istnieje, skoro życie nie jest niczym innym niż bezsensownym