Na parę dni przed Sylwestrem 1986 roku w Gorcach nastąpiło załamanie pogody. Śnieg padał bez przerwy, tworząc olbrzymie zaspy, wiał silny wiatr, powodując zamieć śnieżną. Szlaki turystyczne pokrywała gruba warstwa białego puchu, na polanach zaspy sięgały pasa. Wystąpiły trudności z zaopatrzeniem schroniska w żywność, wozacy jeżdżący na Turbacz z trudem przebijali się przez potężne zaspy na polanie Wsołowej. Turyści przybywający w tych dniach do schroniska opowiadali o głębokim dziewiczym śniegu utrudniającym poruszanie się - czas dojścia na Turbacz wynosił 4-5 godzin.<br>29 grudnia 1986 roku o godzinie 21.00 do dyżurnego ratownika na Turbaczu zgłasza się Stanisław Borycz z informacją, że w