rządowo", "za mało związkowo". Pozostałe teksty, powstałe po wprowadzeniu stanu wojennego, nawet te o drodze do Stoczni i pobycie w niej, są pisane z innej perspektywy, "z drugiej strony czasu", już przeszłego, ale jeszcze nie dokonanego i oczywiście ze świadomością, że nie wiadomo, czy i kiedy się dokona. O najmniejszym przebłysku, że to już za sześć, siedem lat, mowy nie było. Były to więc refleksje jakoś obliczone na dalsze lata niewoli. Książkę zamyka mój komentarz wydrukowany przez znany francuski dziennik "Le Monde" w przeddzień wyborów do Parlamentu Europejskiego w 1984 r. Uzmysławia on, jak daleko został za nami tamten ponury czas